اف‌ای‌تی‌اف (FATF) یا گروه ویژه اقدامات مالی، یک سازمان غیردولتی است که سیاست‌ها و استانداردهای مبارزه با پولشویی و تامین مالی تروریسم را وضع کرده و ارتقاء می‌دهد.
پرداخت برتر، این سازمان در سال ١٩٨٩ تاسیس شده و مقر آن در پاریس است.
هم اکنون ١٩٨ کشور در اف‌ای‌تی‌اف عضویت دارند.
از این تعداد، ۳۷ کشور دارای اقتصادهای بزرگ و توسعه یافته هستند.
اف‌ای‌تی‌اف در سال ۲۰۱۲ چهل و نه توصیه را به عنوان استانداردهای این سازمان برای مبارزه با پولشویی و تامین مالی تروریسم ابلاغ کرد.
براین اساس، کشورهای عضو موظف شدند یا قوانینی برای رعایت این توصیه‌ها تصویب کنند
و یا قوانین فعلی خود را متناسب با آنها بهبود دهند.
به این ترتیب اف‌ای‌تی‌اف همه کشورهای جهان را بر اساس پایبندی توصیه‌های ۴۹گانه،
به ۴ گروه استاندارد، در حال پیشرفت، غیرهمکار و لیست سیاه دسته‌بندی کرده است.
اف‌ای‌تی‌اف از بین همه کشورهای جهان ٩ کشور را در طی سال‌های اخیر به دلیل عدم پایبندی به استانداردهای جهانی مبارزه با پولشویی و تامین مالی تروریسم در لیست سیاه قرار داده است
و ایران در همه سال‌های اخیر در این لیست بوده است.
در سال‌های بعد از ایجاد اف‌ای‌تی‌اف استانداردهای این سازمان غیردولتی درباره سطح پایبندی کشورها،
به عنوان یکی از مهمترین پیش نیازهای ارائه هرگونه ارتباط و ارائه خدمات بانکی و اعتباری از سوی بانک‌ها و موسسات مالی به دیگر کشورها مطرح شده است.
روابط بین‌الملل از کجا آمد؟
متاسفانه روندی که در داخل کشور برای بررسی پیمان‌ها و معاهدات بین‌المللی حاکم است،
صرفا نگاهی است از زاویه واگرایی و توطئه، نه واقع‌نگری به حقایق حاکم بر روابط بین‌الملل.
قطعا روابط بین‌الملل برای هیچ یک از کشورهای جهان رابطه‌ای مبتنی بر حسن نیت و بشر دوستی مطلق نیست. اما نگاهی از زاویه بدبینی صرف هم مشکل را حل نمی‌کند.
کارشناسان و اساتید روابط بین الملل معتقدند که روابط بین الملل مبتنی بر قدرت و پیگیری حداکثری منافع ملی کشورهاست.
طبیعی است کشوری که قدرت بیشتری دارد، توانایی و امکان بیشتری هم در این امر خواهد داشت.
در روابط بین الملل نکته مهم اینست که کشورها پذیرفته اند که یکسری از قواعد و قوانین را رعایت کنند.
برای همین مانند قرن ۱۸ میلادی ممکن نیست هر کشوری هرآنچه خواست بکند، یا با لشکرکشی خاک کشور همسایه را به خود ضمیمه کند.
مجموعه ای از قوانین در روابط بین الملل با رعایت احترام به حاکمیت دولت ها تدوین و پذیرفته شده است.
لازم بذکر است که این قوانین و اصول هم یکباره ایجاد و حاکم نشده است.
از پیمان‌های محلی و دوجانبه بین قدرت‌های محلی در قرون گذشته شروع،
و اندک اندک تحولات و وقایع تاریخی ضرورت حاکمیت قواعد و قوانین بین‌المللی را ایجاب کردند.
مانند :
جنگ جهانی اول و دوم و تلاش ناموفق برای ایجاد “جامعه ملل” بعد از جنگ جهانی اول،
و کوشش کشورهای جهان بعد از جنگ دوم جهانی در قالب “سازمان ملل متحد”.
بدین ترتیب بشریت با تجاربی سخت و تلخ از زیاده‌خواهی و جاه‌طلبی به درک کنونی رسید که باید اصول و قواعدی را در فضای روابط بین‌المللی یا بعبارتی بین دولت‌ها حاکم کند.
قواعد و اصولی که امروز در روابط بین‌الملل حاکم است، کاملا تدریجی و تجربی بوده.
به همین خاطر در شرایط کنونی کشورهای قدرتمند امکانات و آزادی عمل قرن بیستم یا سال‌های جنگ سرد و قبل از آن را ندارند.
ضرورت پذیرش قواعد و اصول بین‌المللی در تجارت جهانی
بنابراین باید بپذیریم که دنیای پیش رو قواعد و اصولی دارد
که بدون پذیرش آنها حضور در مجامع بین‌المللی و تجاری آن ممکن نیست
ما هر قدر هم که مذهبی باشیم با تکیه بر عقود اسلامی نمی‌توانیم تجارت بین‌المللی انجام دهیم.
قطعا قوانین و قواعد دنیای امروز، همه کشورها را به پذیرش و انجام تعهداتی که تمایل ندارند ملزم و مجبور میکند.
و البته حاکمیت قوانین بین المللی یک پیشرفت برای جامعه بشری است.
درخصوص FATF هم همین واقعیت وجود دارد.
پیش از آنکه درگیر مسئله پول‌های کثیف و پولشویی شویم، کشورهای دیگر بطور گسترده دچار آن شدند
و برای یافتن راه‌حلی مناسب نهایتا به “گروه ویژه اقدامات مالی” رسیده‌اند.
همانگونه که در ابتدا نیز بیان شد، سال ۱۹۸۹ این سازمان غیردولتی تاسیس شده است.
اما مرور زمان و واقعیت‌های تلخ رایج جهان، الزاماتی را بوجود آورد.
به‌گونه‌ای که کشورهای عضو آن را به یکسری از معاهدات ملزم کرد و سایر کشورهای دنیا نیز برای فعالیت در سطح بین‌المللی نیازمند عضویت و رعایت آنها هستند.
